กลับมาพักผ่อนที่บ้านไม่ไกลจากตึกเรียนที่เคยกล่าวถึงเมื่อสองปีก่อน รูึสึกตัวอีกทีก็พบว่าจังหวะชีวิตวนกลับมายังช่วงที่นอนไม่หลับอีกครั้ง

03:47

พายุโหมกระหน่ำจนรับรู้ได้ถึงความเฉอะแฉะแม้จะนอนปิดหน้าต่างอยู่ในห้องแอร์ … คนบ้าที่ไหนเค้าเปิดแอร์นอนตอนวันฝนตกกันบ้าง?

แล้วฟ้าก็ผ่าฟาดลงมา

จำไม่ได้แล้วว่าเราเคยกลัวฟ้าผ่าขนาดไหน … ไม่สิ ใช้คำว่ากลัวไม่ได้ เพราะเราไม่ได้กลัวฟ้าผ่า เรากลับชื่นชมความสวยงามของมันเสียด้วยซ้ำ

แต่เห็นพลังของมันทีไร ก็ได้แต่คิดว่าตัวเองเล็กจิ๊บจ้อยไร้พลังแค่ไหนในจักรวาลที่กว้างใหญ่นี้

สงสัยต้องเรียกว่ายำเกรงสินะ

เอาจริงๆ ตอนที่ฟ้าผ่าเราไม่ได้คิดถึงอะไรเลย ขอแค่ว่าไฟอย่าดับเป็นพอ

โอ้ มนุษย์เอ๋ย เจ้าช่างเข้าใกล้พลังของพระเจ้าเข้าไปทุกทีแล้ว

พลังที่สามารถเข้าใจธรรมชาติ ควบคุมธรรมชาติ ไปจนถึงเลียนแบบธรรมชาติ

ถึงวันนั้น ฟ้าผ่าคงไม่ใช่เรื่องน่ายำเกรงอีกต่อไป

05:24

เราคิดว่าเราควรข่มตานอนลงอีกครั้ง

แล้วปล่อยให้ธรรมชาติแสดงพลังอันยิ่งใหญ่สวยงามนี้ต่อไป

neizod

author