แม้ชื่อเรื่องจะมีคำว่าโอเปร่า แต่หลายต่อหลายคนน่าจะรู้จักมันในฐานะละครเพลงชื่อดัง (1986) ที่ประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม (ได้ละครเพลงยอดเยี่ยมทั้งจาก Olivier และ Tony) จนกลายมาเป็นหนังจอแก้ว (2004) ในที่สุด …

แต่สำหรับเราแล้ว เรารู้จักมันเป็นครั้งแรกผ่านการหัดอ่านนิยายภาษาอังกฤษเมื่อกว่าสิบปีที่แล้วเห็นจะได้ (สมัยที่ยังฟังภาษาอังกฤษไม่คล่อง ไม่รู้ว่าโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่า “ละครเพลง” อยู่ด้วย)

นิยายเวอร์ชันสั้นสำหรับฝึกอ่านภาษาอังกฤษ จาก Oxford Bookworms Library

The Phantom of the Opera เล่าเรื่องราวของ Christine สาวน้อยนักล่าฝันผู้หวังว่าซักวันจะได้เป็นเซนเตอร์ในเธียเตอร์กลางกรุงปารีส แม้ปลายทางจะดูริบหรี่เพราะมีกำแพงรุ่นพี่ Carlotta ที่ยึดตำแหน่งนักร้องนำอยู่ก่อนแล้ว แต่เมื่อได้รับความช่วยเหลือจากแฟนเพลงลึกลับในโรงละครแห่งนี้ เธอจึงไต่เต้าก้าวขึ้นมาเป็นดาวเด่นในโอเปร่าเรื่องดังได้สำเร็จ … ก่อนที่จะล่วงรู้ความลับภายใต้หน้ากากสีขาวที่แฟนเพลงนิรนามรายนั้นพยายามซ่อนเร้นเอาไว้ยิ่งชีวิต

ตอนอ่านก็นับว่าตื่นเต้นเร้าใจลุ้นตามไปกับเนื้อเรื่องและตัวละครดี สมแล้วที่เป็นนิยายคลาสสิก (1911) ที่ได้รับการตีความสร้างเป็นละครเพลงในภายหลังเช่นนี้

และตอนที่ดูหนังแผ่นรอบแรกก็ยังคิดเช่นนั้นอยู่ ด้วยบทเพลงอันไพเราะ เนื้อเรื่องน่าติดตาม … จนกระทั่งไม่กี่วันก่อนโหลดอัลบัมที่เป็น Original London Cast ลง Spotify จะได้เอาไว้ฟังระหว่างวัน ก็ได้แต่พบกับความผิดหวังอย่างบรรยายไม่ถูก

คือเปิดไปเรื่อยๆ เป็น background นี่แทบฟังไม่รู้เรื่องเลย เพลงส่วนใหญ่ไม่ได้มีความโดดเด่นน่าฟัง เหมือนมีหน้าที่เพื่อเชื่อมเนื้อเรื่องและเพลงสำคัญไว้ด้วยกันเท่านั้น เพลงที่พอฟังได้เพราะๆ ก็มีอยู่แค่ Think of Me, The Music of the Night, All I Ask of You, Wishing You Were Somehow Here Again

แล้วจากเพลงที่ดีพอจะเอามาเปิดฟังซ้ำๆ ได้ทั้งวันนี้ ก็ดันตัดแทร็คแบบแปลกๆ ไปอีก อย่าง Think of Me แทนที่จะตัดเฉพาะช่วงที่ Christine ร้องโซโลโชว์พลังเสียงอันไพเราะมาเพียวๆ ก็ดันใส่ท่อนที่ Carlotta ร้องเพี้ยนๆ พร้อมเสียงกรี๊ดมาให้แสบหูเล่นซะงั้น … คือก็เข้าใจนะว่ามันเป็นจุดสำคัญที่ต้องขับเคลื่อนเนื้อเรื่อง แต่พี่จะไม่ตัดแบ่งมันเป็น 2 แทร็คซักหน่อยเหรอ? ทำแบบนี้ก็จับไปใส่เพลย์ลิสต์รวมเพลงโปรดไม่ได้สิ ☹️

สรุปคือไม่ชอบ อย่างน้อยก็เวอร์ชันอัลบัมละครเพลงนี่หละนะ

neizod

author